دار قالی

برای شروع بافت یک قالی، بعد از آماده شدن طرح و نقش، مهم‌ترین کار آماده کردن دار و چله‌کشی آن است. دار قالی پایه‌ای است که تارها و پودها بر روی آن کشیده می‌شوند و تا پایان بافت قالی بر روی آن سوار است و بعد از اتمام بافت با قیچی زدن بر ریشه‌های فرش آن را از دار جدا می‌کنند و به اصطلاح از دار پایین می‌آورند.
دار قالی
دارهای قالیبافی به دو گروه افقی (زمینی) و عمودی (ایستاده) تقسیم شده‌اند. دار افقی ویژۀ مناطق روستایی و عشایری است و به سه شکل (چوبی، فلزی و عشایری) وجود دارند. دارهای ایستاده یا عمودی دارهایی به نام‌های فارسی، ترکی یا کرمانی هستند. کل دارهای قالیبافی را در سه نوع دار خلاصه می‌کنند:
۱- دارهای فارسی در مناطق فارسی‌باف، ۲- دارهای ترکی در مناطق ترک‌زبان و آذربایجان، و ۳- دارهای کرمانی نیز در منطقۀ کرمان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از طرفی دارهای زمینی و ایستاده را به دو گروه ثابت و متحرک دسته‌بندی کرده‌اند. دارهایی را که قابل انتقال از مکانی به مکان دیگر هستند از نوع دارهای متحرک می‌دانند و دارهایی را که قابلیت نقل و انتقال ندارند و پایه‌های آن‌ها در زمین فرورفته و ثابت شده است از نوع دارهای ثابت‌اند.
اگر دار قالی به شیوۀ ترکی چله‌کشی شود، به دلیل قابلیت گردش چله‌ها بر روی دار، باید آن‌ها را دار متحرک دانست و دارهایی را که به شیوۀ فارسی چله‌کشی می‌شوند، به دلیل عدم امکان گردش چله‌ها بر روی دار، باید دارهای ثابت نامید.

تعدادی از اجزای دار عبارت‌اند از:
سردار، زیر دار، راست‌روها، فندک، چوب کوجی، چوب هاف، گوه