پنبه

تقريباً مي‌توان گفت كه تار و پود اكثر فرش‌هاي ايران از پنبه است. نژاد بومی پنبه (مثل پنبه‌های آسیایی) و نژادهای خارجی (مثل آپلند و آگالا) مرغوب و برای تار و پود قالی مناسب‌اند.
پنبه پس از حلاجی به شکل رشتۀ نازک و بلندی درمی‌آید که می توان از آن برای تار و پود قالی بهره گرفت. يكي از امتيازات رشته‌هاي پنبه‌اي نسبت به انواع پشمي آن اين است که آفت بید در نخ پنبه‌ای اثرگذار نیست و به آن آسیب نمی‌زند.
الياف پنبه‌اي استحكام زيادتري نسبت به پشم دارند و همچنين به دليل خاصيت كشش كمتري كه در مقايسه با الياف پشمي دارند براي تار و پود قالي مناسب‌ترند. از الياف پنبه‌اي نمي‌توان براي پرز قالي استفاده كرد.
شناخت الیاف پنبه به روش‌های مختلفی صورت می‌گیرد که معمول‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:
روش میکروسکوپی: در این روش به کمک میکروسکوپ تاب‌‌های طبیعی در الیاف پنبه دیده می‌شود و می‌توان آن را به روبانی تشبیه کرد که تاب خورده باشند.
روش سوزاندن: الیاف پنبه در تماس با شعلۀ آتش می‌سوزند و چنانچه شعله را دور کنیم الیاف به سوختن ادامه می‌دهند و از خود خاکستر بسیار سبکی باقی می‌گذارند. بویی که بر اثر سوختن ایجاد می‌شود شبیه بوی سوختن کاغذ است.